Van politie naar burn-out, tot praktijk en balans
Mijn reis door burn-out, depressie en voeding
Mijn kop in het zand gestoken.
Het is ochtend, tijd om naar het werk te gaan, maar ik voel me raar. Ik loop nog even naar boven om de kinderen en mijn man gedag te zeggen, maar belandt op de rand van het bad en staar wat voor me uit.
De kinderen komen me een knuffel geven en mijn man vraagt nog of ik niet weg moet.
Dan sta ik op, loop naar beneden door naar de achterdeur en op het moment dat ik de deurklink vastgrijp, zak ik door mijn knieën ineen. Mijn lijf gaf het op, voelt vermoeid, verdrietig en gespannen. Het is alsof er iets is geknapt in mij, ik weet niet wat mij overkomt, ik heb gewoon de kracht niet om op te staan en de deur uit te gaan.
“Nu is het klaar” zegt mijn man, “je meld je ziek en blijft thuis!”
Hij (en anderen) had al eens gevraagd of ik niet te veel hooi op mijn vork nam, maar ik vond van niet, ik kon alles aan! Dacht ik.
Een afspraak bij de huisarts resulteert in de conclusie dat ik een burn-out heb. Verslagen zit ik thuis, en het duurt zeker een aantal weken voordat het echt tot mij doordringt; ik, een burn-out!
In de periode die volgt heb ik reflectiemomenten met een psycholoog en ik zie in dat ik al eerder een burn-out heb gehad en eigenlijk ook depressief was. Veel gevoelens die ik altijd genegeerd heb, weggeschoven had. Mijn werk bij de politie was alles, niet klagen, maar incasseren, wisseldiensten werken en een grote “blauwe”familie zijn. Daarnaast had ik de zorg voor mijn kinderen, ik moest door!
Ondertussen kreeg ik lichamelijke klachten, had hoofdpijn, gewrichtspijn en geheugenproblemen, mijn energie was weg, mijn hoofd overprikkeld. Alles was te veel
Herstel begint bij de basis: voeding en rust
Een vriendin raadde me aan om naar een orthomoleculair therapeut te gaan, vanuit lichte weerstand ging ik.
Tijdens het eerste consult kreeg ik tips en adviezen qua voeding en enkele supplementen en ik merkte binnen enkele dagen al verschil. Minder angst, rustiger in mijn lijf, meer energie.
Mijn nieuwsgierigheid was gewekt: waarom wordt hier niets over gezegd in de reguliere zorg?
Ik ontdekte dat langdurige stress je lijf letterlijk leeg rooft van voedingsstoffen. Je overleeft, maar je bouwt niets meer op, geen energie, geen herstel, geen helderheid in je hoofd.
Dat inzicht raakte me zó, dat ik besloot: dit wil ik snappen maar ook doorgeven.
Ik begon met een opleiding tot orthomoleculair therapeut. Evidence- en practice-based kennis opdoen over hoe het lichaam écht functioneert, hoe voeding, suppletie en leefstijl het verschil maken bij mentale klachten.
Vandaag de dag help ik mensen met mentale klachten vanuit burn-out, depressie & PTSS.
History repeats itself! dit keer PTSS
5 jaar later, zijn we druk bezig met een verbouwing van de keuken. Als ik net in de auto zit om een boodschap te gaan doen, zie ik mijn man naar buiten komen met een verslagen blik en tranen in zijn ogen: “Ik heb het verkloot”, zegt hij. Hij heeft het aanrechtblad verkeerd gezaagd. Hij is op, zegt hij, hij weet het allemaal niet meer, is moe en zijn hoofd draait overuren.
Bij mij gaan de alarmbellen af, zijn moe zijn, slecht slapen, en de nare beelden vanuit zijn politiewerk waar hij over droomt.
Hij noemde het toen “een vermoedelijke overspannenheid” en nam een maand verlof op.
De dag dat hij weer aan het werk moest, was hij binnen een paar uur alweer thuis.
Er volgden gesprekken op het werk, met de bedrijfsarts, de onderzoekscentra en daar kwam de conclusie: PTSS!
We gingen meteen aan de slag met voeding en supplementen en binnen enkele weken merkte hij verschil: rustiger slapen, helderder denken, minder huidklachten, minder angst.
Het werd het lichtje in zijn duisternis waardoor depressie niet de overhand kon krijgen, zei hij.
En het bevestigde voor mij opnieuw: herstel is mogelijk — als je het bij de kern aanpakt.
Geen zweverig gedoe. Wel betrokkenheid en helderheid.
Mijn naam is Natasja Pruimboom, orthomoleculair therapeut & voedingscoach én ervaringsdeskundige op het gebied van burn-out, depressie en overbelasting vanuit een hoogrisicoberoep, jarenlang werkte ik met toewijding bij de politie
Mijn dochter noemt mij “de hippie dokter” — een bijnaam die met liefde is blijven hangen. Maar ik werk vooral praktisch, duidelijk en nuchter. Cliënten noemen mij betrokken, behulpzaam, empathisch en gezellig. Ik leg alles uit in Jip-en-Janneketaal, werk visueel en denk met je mee zodat je ook begrijpt waarom jouw lijf reageert zoals het doet en wat je er aan kan doen.
Ik geloof in het zelf herstellend vermogen van je lijf, en in het verschil dat voeding, rust en de juiste begeleiding kunnen maken.
Het uniform is niet je masker wel je leven
Mentale klachten komen niet van de een op andere dag. In hoog risicogroepen wordt het uniform vaak een masker waarachter mentale klachten schuil gaan en de batterij van je leven leegloopt.
Die batterij kan je opladen zodat er weer energie is, gun jezelf die energie, begin bij de basis, voed je lichaam, daar word je brein en jij blij van.
Ben jij toe aan écht herstel?
Werk jij in een beroep waar je altijd ‘aan’ staat — politie, brandweer, defensie, zorg, onderwijs?
Heb je mentale klachten, voel je je uitgeput of herken je jezelf niet meer?
Dan ben je van harte welkom bij mij in de praktijk.
